Józef Mehoffer

Józef Mehoffer, autoportret.

Józef Mehoffer urodził się w roku 1869 w miejscowości Ropoczyce. 
Inaczej niż większość polskich malarzy tego okresu, jego rodzina pochodziła z Austrii.

Malarstwo studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, m.in., pod okiem Jana Matejki;
następnie uczył się też w Wiedniu - na tamtejszym Uniwersytecie i Akademii sztuki, 

oraz w dwóch szkołach paryskich. 

Był twórcą skupionym niemal wyłącznie na sztuce i życiu rodzinnym, pracowitym, 

o bogatym dorobku, pracującym w wielu technikach - uprawiał grafikę malarstwo, 

rysunek, zajmował się czymś, co dziś nazywamy designem, ilustrator książek, dekoracji secesyjnych, projektował nawet afisze, znaki towarowe ( dziś: logo ), czy banknoty..., 

oraz witraże. 

Zmarł w roku 1946, w Wadowicach.
  
Poniżej zamieściłem spory acz nie pełny wybór moich ulubionych prac autora, lecz zachęcam
do własnych poszukiwań, między innymi poprzez link, podany u dołu strony: 

Plus cykl Drogi Krzyżowej, do obejrzenia w Galerii Pinakoteka, gdzie zresztą, 

znajdziecie Państwo więcej jeszcze prac Józefa Mehoffera: 

https://www.pinakoteka.zascianek.pl/Mehoffer/Droga_Krzyzowa.htm

Stanisław Grocholski

Stanisław Grocholski urodził się w roku 1858 w miejscowości Żołynia, koło Łańcuta,
w rodzinie szlacheckiej. 
Malarstwo studiował w latach 1877-1880 m.in., pod okiem Jana Matejki w Krakowie, 
oraz następnie w Wiedniu, w Paryżu i Monachium, gdzie zresztą mieszkał blisko 20 lat, 
zdobywając sobie spore uznanie i wielu klientów i często wystawiając swoje prace. 
Wystawiał także w Warszawie, Krakowie, i we Lwowie. Od roku 1891 prowadził 
szkołę rysunku. Uznawany jest za jednego z czołowych przedstawicieli tzw., 
szkoły monachijskiej. W roku 1901 wyjechał do USA ( Milwaukee ). 
Zmarł w Buffalo ( USA ), w r., 1932. W czasie pobytu w USA zajmował się głównie
dekorowaniem kościołów polskiej społeczności w tym kraju, oraz ogólnie sztuką sakralną. 
Zanim wyjechał, najwięcej tworzył obrazów rodzajowych, oraz portretów. 

Mówi się, że Stanisław Grocholski miał styl literacki, dziś często używa się określenia, 
że obraz jest jak ilustracja do książki, lub plakat teatralny, filmowy - historia zawarta 
w prostocie - gdy w kompozycji zdawałoby się zwykłej, w realistycznym ujęciu tematu
wyczuwa się napięcie i głębszą myśl lub metaforę - sięgające tematu znacznie bardziej
uniwersalnego niż zdawać by się mogło - na pierwszy rzut oka. 
Osobiście takie właśnie malarstwo cenię najwyżej, niby proste, niby oczywiste, a jednak...,
gdy chwilę zatrzymać wzrok - nawet portrety zdają się rozwijać przed nami opowieść 
o charakterze danej osoby, a może raczej wizji artysty o niej?
Artystów biegłych we wszystkich sztuczkach warsztatu jest wielu, acz takich, którzy obok
znajomości technik potrafią w obrazie zawrzeć coś więcej, o, takich jest mniej...  

Poniżej wybór kilku najbardziej znanych prac artysty: 

Ferdynand Ruszczyc

Ferdynand Ruszczyc - szlachcic polski - urodził się w 1870 roku w Bohdanowie.
Do 13 roku życia uczył się w rodzinnym domu - zgodnie ze staropolskim,
szlacheckim zwyczajem.
W roku 1883 rozpoczął naukę w gimnazjum w Mińsku, równolegle ucząc się rysunku.
Naukę ukończył w roku 1890. W tym samym roku rozpoczął studia w Petersburgu 

na wydziale... prawniczym. Niemniej nadal uczył się także malarstwa i rysunku, ucząc 

się w jednej z najlepszych uczelni sztuki, na petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych 

( jako wolny słuchacz ).
Dwa lata później zrezygnował ze studiów prawniczych i zdał na ASP w Petersburgu,
które kontynuował w latach 1892 - 1897. Uczył się między innymi od Iwana Szyszkina.
W ramach studiów podróżował - m.in., na Krym, do Francji, Włoch i do Szwecji.
Jego debiut artystyczny, to wystawa prac dyplomowych na ASP w roku ukończenia studiów.
Od roku 1900 prace artysty były prezentowane na corocznych Salonach tej Akademii.

Po ukończeniu studiów wyjeżdża do domu rodzinnego, ale mimo powrotów do domu, wciąż
podróżuje, odwiedzając wiele miast Europy - m.in. Monachium, Berlin, Paryż, Wenecję... 
Za to pierwszą wystawę indywidualną miał w Wilnie, w roku 1899, z miastem tym wiązał też
w kolejnych latach sporo czasu - udzielając się pedagogicznie, lub współpracując z miejskim
teatrem. Od roku 1900 jest członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". 

Od roku 1904 zostaje profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, a trzy lata później
przejął zarządzanie katedrą pejzażu na ASP w Krakowie.


W czasie I Wojny Światowej w rodzinnym domu w Bohdanowie stacjonowały wojska
niemieckie, zaś po wojnie majątek zajęły rewolucyjne wojska radzieckie.
Ruszczyc uczestniczył w walkach o wyzwolenie Wileńszczyzny, w ramach tzw., Armii Ochotniczej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości ( od roku 1919 ), uczestniczył w organizacji
i czterokrotnie był dziekanem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego...
Od 1932 roku - w wyniku choroby jest częściowo sparaliżowany, a pod opieką rodziny 

tylko w niewielkim stopniu odzyskuje sprawność, co pozwala mu nadal malować...
W roku 1935 otrzymuje tytuł profesora honorowego tej uczelni, z rąk Prezydenta RP,
Ignacego Mościckiego. Rok później ( 1936 ) umiera w domu rodzinnym w Bohdanowie.

Ferdynand Ruszczyc, najogólniej rzecz biorąc, był pejzażystą. W jego stylistyce zauważyć
można dwie - jakby równoległe tendencje - z jednej strony pozostaje wierny akademickiemu
malarstwu, realizmowi treści, z drugiej..., wiele z jego kompozycji jest niepokojąco dynamicznych,
ekspresyjnych, a nietypowe skróty perspektywy i często burzliwa aura sprawiają, iż można 

też o nim pisać jako o romantyku...
Dużo można by pisać..., ale, jak już kilka razy wcześniej, zamiast rozwodzić się nad moimi
odczuciami, wolę zaprezentować po prostu twórczość artysty:

   

******************

W najbliższym czasie zamieszczę jeszcze kilka artykułów o malarstwie polskim..., 

by w kolejnych postach zająć się mistrzami zachodniego malarstwa, oraz bardziej 

osobistymi inspiracjami poszczególnymi obrazami, w wznowieniu serii...,

esejów "krytycznych"...