Józef Pankiewicz

Józef Pankiewicz urodził się w roku 1866 w Lublinie. 

Edukację artystyczną rozpoczął w latach 1884-1885 - ucząc się w warszawskiej

Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona, oraz Aleksandra Kamińskiego. 

W latach 1885-1886 przebywał na stypendium w Akademii Sztuk Pięknych 

w Petersburgu, gdzie wyjechał wraz z Władysławem Podkowińskim. Następnie obaj 

artyści pojechali do Paryża (1889).

Po powrocie do kraju wykazywał spore zainteresowanie / inspirację malarstwem 

działających w ówczesnej Francji Impresjonistów. Był to jednak trend "zbyt" 

nowoczesny w Polsce - obrazy Pankiewicza nie spotkały się z przychylnością. 

W kolejnych latach inspirował się także symbolizmem, czy malarstwem 

Jamesa Whistlera i - za jeden z obrazów - "Portret Pani Oderfeldowej z córką" 

został (w roku 1897) nagrodzony złotym medalem ( pierwsza nagroda ) podczas 

Wystawy Powszechnej w Paryżu. 

W tym samym roku wstępuje do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" 

w Krakowie. 

W latach 1897-1906 podróżował po Europie - zwiedzając m.in., Holandię, Belgię, 

Anglię, Włochy, Niemcy, czy Francję.

W roku 1906 został profesorem ASP w Krakowie. Nadal sporo podróżuje, 

we Francji zaprzyjaźnia się m.in., z P. Bonnardem... W kolejnych latach coraz 

bardziej inspiruje się malarstwem Paula Cezanne'a.

W okresie I Wojny Światowej (do roku 1919) mieszka w Hiszpanii, 

co wpłynęło też na rozwój stylu malarskiego artysty, eksperci zauważają 

w malarstwie Pankiewicza także wpływ najnowszych ówcześnie trendów, np., 

kubizmu. Po powrocie do Polski stał się inicjatorem nurtu polskiego 

koloryzmu - nawiązującego do twórczości francuskich postimpresjonistów. 

Był patronem grupy Kapistów - w skład których wchodzili m.in., Jan Cybis, 

Józef Czapski, czy Piotr Potworowski.

Od 1923 wraca na stanowisko profesora ASP w Krakowie, a od 1925 roku 

korował filią ASP w Paryżu.  

W tym okresie ponownie zmienia się styl malarski Pankiewicza - można 

powiedzieć, że zmierza on ku malarstwu bliższemu tradycji i realizmowi... 

W roku 1933 „za twórczą pracę w dziedzinie malarstwa” nagrodzony był - przez 

Prezydenta RP Ignacego Mościckiego - Krzyżem Komandorskim Orderu 

Odrodzenia Polski. A na Salonie Malarskim, w 1937 roku, otrzymał też nagrodę 

Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. 

Zmarł  w roku 1940, w miejscowości La Ciotat (Francja).  

Pankiewicz był z pewnością artystą wyjątkowym - mocno skupionym na odkrywaniu 

zalet malarstwa nowoczesnego (Jego czasów), a także malarzem prawdziwie

wszechstronnym, na co najlepiej wskazują Jego obrazy: